بازم دسته گل رضا پسریم درسی باشه برای آیندگان

امشب رضا بیرون بود و ستاره خانوووووووومی تشریف آوردن خونه

دایی جوون ستاره خانوم نبودشیعهنی همون رضا پسریم ک خیلی خود شیفته ست

بعد ستاره زنگ زد به دایی و خیلی زبون ریخت ک نیستی دلم برات تنگ شده وووو این حرفها

این رضای ما هم ک حساس دیدیم سه سوته اومد

همه تعجب کردیم عاخه با دوست دخترش بره بیرون

دیر میاد چون باید بره برسوندش خونه شوناین علامت مادر شوهری بود

ما هم با رضا رفتیم بیرون هی دیدیم دختره بیچاره تل میزنه اس میده

به رضا میگم چی شده میگه بهش گفتم همین دور و ورا بچرخ من زود برمیگردم

بعد یادم رفت ک اون کنار خیابون منتظر منه

حالا هنوز دعوا ادامه داره دختره هم با کلاغ قصه هاهنوز به خونشون نرسیده

ستاره ک توی ماشین از خنده غش کردیم

شعر ربوده شده شدید از احمد حیدری

                                                     

این جدیدترین غزل منه محبت کنیدنقدنمایید.

کاش می شد که نگینی باشم از انگشترت

جلوه می کردم به روی دستهای مرمرت

غرق صدها خاطره همسایه و همراز تو

محتضر بودم ولی بیمار عطر بسترت

دوست دارم ناز واطوار و اداهای تو را

خنده های مهربان وچشم های دلبرت

زادگاهم شهرچشمان تو بوده از ازل

همسفر با عشق می مانم همیشه در برت

خسته ام شک کرده از ایمان خود با دیدنت

زآن همه زیبایی و فر و شکوه پیکرت

کی توانم بوسه بردارم از آن لبهای تو؟

کی توانم عشق باشم من برای باورت؟

روسری از سر بگیر و عالمی دیوانه کن

ای فدای اشکها وآن دو چشمان ترت

ای تو دریای وجودم ناخدای کشتی ام

هرکجا هستی خدا همواره یار و یاورت

                                                                   احمد حیدری